Liefste Arkasha, Je beseft pas hoe groot New York is wanneer je zo’n 45 minuten op de achterbank van een taxi met weeën doorbrengt. Het is 12.30 ‘s nachts wanneer mijn lief en ik de deur in Brooklyn achter ons toe trekken, in de hoop op tijd in Manhattan te geraken. Gepakt en gezakt stappen we zenuwachtig in een Uber, wetende dat het leven bij thuiskomst nooit meer hetzelfde zal zijn. We hebben welgeteld één koffer en één leeg autostoeltje mee. En veel lawaai. De chauffeur schrikt wanneer ik het drie minuten later uitroep van de pijn en begint, terwijl hij af en toe achterom kijkt, spontaan sneller te rijden. Duidelijk ongerust om z’n lederen zetels voert hij ons doorheen de orthodoxe Jodenbuurt, langs de Puerto Ricaanse gemeenschap en voorbij de vele gospelkerken. Bij elke wee vraag ik eender welke heilige voor genade, want godverdomme, bevallen is hels.
Mooiste molletje ❤️
Een lach en een traantje hier bij het lezen :’) zo mooi. En zo herkenbaar die gedachtes bij het bevallen. Ik voelde me verraden haha