Poor Connection

Klik hier voor bijpassende playlist.

Arkasha,

“Ne sjaal in plaats van zo’n mondmasker zal toch ook wel mogen?!” is hier zowat de meest gestelde vraag. Een maand geleden reed ik door uitgestrekte woestijnen bezaaid met cactussen en het oneindige niets richting Mexico City. Vandaag sta ik tussen overprikkelde ouders met hun blik op oneindig te wachten aan de schoolpoort in Brasschaat. Ook la vida loca, maar dan anders.

Ik luister naar de ingeduffelde vrouwen naast mij. Ze zijn kwaad, maar het is niet duidelijk op wie. Ze kennen iemand die weet dat de ziekenhuizen leeg zijn en dat de overheid een verborgen agenda heeft, “allemaal onder het mom van corona!”

Hun gesprek doet me denken aan een ober in Mexico. Die waarschuwde ons dat de mensen in het ziekenhuis vergiftigd worden zodat ze het volk kunnen controleren, ook onder het mom van corona. Ik vraag het duo naast mij of hun bron recent in Muchucuxcàh was, want dit kan geen toeval zijn.

Mijn kleuterneefje komt erbij staan. Alsof hij ziet dat er iets ontbreekt, vraagt hij “waar is Arturo?”. Ik vertel over visums en maatregelen, hij over juf Joke. Samen fietsen we naar huis.

In de daaropvolgende dagen wordt het gat in mijn hart ontsmet en weer gevuld met liters wijn en emotionele reünies. Ik ontmoet de nieuwste lading baby’s, praat over mijn reizen alsof ik iets te vertellen heb en geniet van elk vertrouwd gezicht, want ik heb iedereen toch wel hard gemist.

Ik voel me welkom en thuis, maar tegelijkertijd ook ver van huis. Voor het slapengaan FaceTime ik met Poor Connection in de VS. Daar verkondigde Trump onlangs loud & proud dat corona zo goed als voorbij is. Het concept wetenschap en de bijna 300.000 doden vindt hij slechts een kanttekening, “I beat this crazy China virus”. Don, betekent dit dan dat ik binnenkort naar mijn verloofde in New York kan reizen?

De volgende ochtend krijg ik een mail van de ambassade met daarin het antwoord: ‘nee’.

Later die dag ontpopt zich aan de kassa van de Delhaize een discussie over vaccins. “We weten zelfs niet wat daar in zit!”. De ‘kritische denker’ begint als argument te zwammen over het belang van intuïtie en natuurlijke producten. Ik doe zelf wel eens speeksel op verse puistjes, maar voor virussen vertrouw ik toch liever op de wetenschap. Nuance is passé en feiten interpreteerbaar. Is dit dan dat nieuwe normaal? Ik mis Mexico, daar waar ik niemand versta.

België gaat richting lockdown 2.0, in de Verenigde Staten is er volgens Trump niets aan de hand en in Mexico mag je mits mondmasker en wat handgel nog binnen, ondanks de slechte cijfers. Ik navigeer tussen deze 3 landen. En ik zal creatief moeten zijn om tot bij mijn lief te geraken, want elk hebben ze hun eigen maatregelen en onrust, maar met wantrouwen en onwaarheden als gemene (ver)deler.

Hidden agenda’s van de overheid of niet, in de mijne staat alvast een vlucht naar Mexico City, waar ik na 14 dagen quarantaine zal proberen om naar New York te reizen. Een garantie op succes heb ik niet, maar mijn intuïtie zegt dat het allemaal wel zal loslopen. En anders doe ik er gewoon wat speeksel op.