Klik hier voor bijpassende playlist

Liefste Arkasha,

“Hi guys, my name is Shelly, welcome to the Graceland Wedding Chapel.”

Zenuwachtig en in ons beste zondagskostuum worden Arturo en ik vriendelijk ontvangen in een goddeloos kapelleke langs de weg. We bevinden ons op zo’n halfuur buiten Las Vegas, in een twijfelachtige wijk met sex shops en vervallen casino’s. Volgens sommigen een oord van verderf, voor ons een lieflijk paradijs.

We werden die ochtend opgepikt door een chauffeur genaamd D’Angelo. Geen oldtimer of koets, maar een witte limousine met een interieur van plakkerige zetels en flikkerende discolichten. Disgusted maar delighted worden we gedropt op een leegstaande parking. Klaar voor de trouwceremonie van D’Arturo en D’Anaïs.

Shelly staart gefocust naar haar scherm en zegt zonder op te kijken that we look gorge. Achter haar hangen ingekaderde foto’s van onder andere Jon Bon Jovi, Matthew Perry en Johnny Depp. Ik zeg dat ze ons er na vandaag ook gerust mag tussen hangen. Stilte. “Or just leave out Arturo and put me next to Bon Jovi.” Een nog luidere stilte. “Okay you guys, he’s ready”, ontwijkt ze me uiteindelijk vriendelijk.

Daar staat hij dan, in vol ornaat en met een overdosis gel in zijn haar: Elvis. Op de tonen van Can’t help falling in love zingt hij me naar het altaar, richting een toekomst met mijn toekomstige. Die laatste gaat er helemaal in op. Hij kijkt me aan alsof we niet net samen in een groezelige limousine zaten; alsof hij me voor het eerst die dag te zien krijgt. Kannem. De schoonheid van het moment dringt nu ook eindelijk tot mij door.

Elvis vertelt dat vandaag two hearts will become one en geeft mee dat we elkaar voor altijd moeten koesteren.

- Oei, da’s lang

- “… and in sickness.”

- Maar ik moet zelf overgeven van iemand die overgeeft... Komaan, niet nadenken.

“I do.”

Arturo denkt er zowaar hetzelfde over en na de belofte to always love him tender, never leave him at the heartbreak hotel en to be his honka honka burning love stappen we all shook up buiten als buttercup en vrouw. Thank you! Thank you very much.

Arkasha, hand op het hart, dit had ik anderhalf jaar geleden nooit verwacht. Na nothing but hound dogs was ik best wel lonesome every night. Maar dan was daar Arturo en overwonnen we de moeilijkste situatie – er lag letterlijk een oceaan in de weg – als vanzelf. Het was een wilde gok om mijn leven in België achter te laten voor iemand die ik slechts 6 maanden kende, maar ik won de jackpot.

Soms moet je het er dus gewoon op wagen, want het kan snel gaan en het kan schoon zijn. Ik was dan ook blij om te lezen dat je terug aan het daten bent. Dat je hart open staat voor al het schoons én pijnlijke dat daarbij hoort. Want liefde is een….

Say no more! In een roes van geluk en  aangetrokken tot de eindeloze glitter en glamour van Las Vegas, belanden we die avond als vanzelfsprekend in een casino. We worden omringd door kortgerokte bediendes en schimmige verslaafden. Op de dobbelstenen blazen mag niet, want corona speelt mogelijks ook mee. Het deert Arturo niet, my buttercup is feeling lucky.

De croupier vraagt ons to place the bets. Na een voorzichtig begin, besluiten we het erop te wagen: all in.

‘Cuz that’s how we roll.