Snooki

Klik hier voor een bijpassend liedje

Hoi Kash,

Ik ben er eigenlijk nog steeds niet helemaal over, maar hier gaat ie dan: mijn lief en ik waren afgelopen weekend op een trouwfeest in New Jersey. Een staat naast New York met aan het water een fantastisch uitzicht over Manhattan. Voor de reality tv connaisseurs: ook wel gekend als de homebase van Snooki en Pauly D.

Op het eerste zicht lijken we effectief op een reünie van Jersey Shore te zijn beland. Het is van een concert van The Spice Girls geleden dat ik zoveel gel, brokken mascara en turquoise oogschaduw verzameld zag in één ruimte. En hier sta ik dan, saai met mijn subtiel getinte lippenbalsem.

De bruidegom is een oude college buddy van mijn lief, maar behalve het koppel kennen we hier verder niemand. Nieuwsgierig zetten we ons aan tafel nummer 18, ergens in een uithoek van de grote zaal, samen met twee andere leftover-vrienden. Links van mij zit ene Chad, rechts van mijn lief een zekere Channing. Samengevat zitten we tussen Chad & Channing en iedereen vindt dat maar normaal. Kijkend naar de lege plaats over ons, legt Chad uit dat hij eigenlijk een date ging meebrengen, ‘but she was annoying’. Hij hoopt om hier een vervangster te ‘scoren’.

Het is tijd voor de speeches. De meesten zijn vrij generisch, ‘I love you with all my heart, meh meh meh,’ maar van zodra de moeder van de bruidegom aan de beurt komt, wordt het stil. Het is een zichtbaar trotse vrouw, wiens man een jaar geleden overleed. Haar zussen zitten aan de tafel voor ons, en elke keer ze haar zin afmaakt, reageren zij met een krachtige ‘Amen’. Tegen het einde van haar speech doet de hele zaal met hen mee.

Ze praat over het belang van familie, en over hoe fragiel het leven wel niet is – amen. Ze vertelt openlijk over haar late husband en over het grote, gapende gemis – amen. Over het prille geluk van haar zoon en schoondochter – amen; En dat ze sinds kort weer voorzichtig hoopvol is – amen.

Mijn lief knijpt zachtjes in mijn hand, ik weet dat hij zijn familie mist. Ik ook. De zijne in Mexico, de mijne in België. Al negen maanden, and counting.

Na de openingsdans, K-Ci & JoJo – All my life, gaat iedereen richting de dansvloer. De muziek gaat van vette reggaeton naar smerige r&b, en weer terug. Terwijl iedereen luidkeels meezingt met ‘Them Apple bottom jeans’, klappen de grootouders als bejaarde zeehonden niet begrijpend in hun handen. Tegen het eind van het nummer doen ook zij mee: Low low low low.

Het is 11u ‘s avonds in New Jersey, België slaapt. Als ik over enkele uren nog wakker ben, bel ik mijn ouders. Met een bonkend hoofd en een droge plakbek zeggen dat ik hen mis. Amen.